მე უშენობას ვეღარ ავიტან
მორჩება ჩემი სიცოცხლე მწარედ
მაგრამ რა არის გენიალური
თუ არა წრფელი სიტყვების ჯახი
ამას ვწერ შენთვის რომ მოგიპოვო
როგორც ღარიბი თავის პურის ფულს
მე შენ თაყვანს გცემ ღვთაებრივ ასულს
როგორ იესო თავის მეუფეს
მე ვამბობ შენთვის წმინდათაწმინდას
სასიყვარულო იგავარაკებს
მე შენ მიყვარხარ და უშენობით
ვიწყევლი თავ ბედს
და გაჩენის დღეს
რამ შემაყვარა ასეთი ტურფა,
როგორც საუნჯე ქვეყნიერების
ასეთი ნაზი, ულამაზესი
როგორც საუნჯე ოქროს ზოდებით
ამომავალ მზეს ჯულიეტას
შეშურდებოდა შენი თვალების
და დაგინდობდა მავრი ოტელო
დეზდემონა რომ ყოფილიყავი.
