შორეულ გზაზე, მთის მაღალ წვერზე
ცხოვრობს არწივი, ფრინველთა მეფე;
დაჰკივლა სიტყვა მეფურ ხმიანი
ბუნებამ მის შვილს რომ უანდერძა:
-ჰოი ლაჩარნო და სიტყვა მკვეხარნო
ღმერთმა რომ გარგუნათ ბედი კაცისა
დაზდევთ მოშიშართ, რომ გაგირბიან
და გაურბიხართ სიმართლის გზასა
ან შევეჯიბროთ აზრებში მაინც
მაგრამ იფიქრებთ ჩვენ კაცნი ვართო
ჯერ ერთს იფიქრებთ, მეორეს იტყვით
და კეთებისთვის დრო აღარ დაგრჩათ
რითი გვჯობიხართ ორფახა ნადირი
თავისუფლების მწყურვალ ფრინველებს?
ან გამარჯვებას მონატრებული
ერთხელ მოიგეთ და დღემდე აგებთ!
-აქ კი უეცრად, ცხოველთა მეფემ
დაიღრიალა, სიტყვა წარმოთქვა
კაცობრიობას ზურგზე რო აწევს
და პატიება არ შეიძლება
-როგორც პირუტყვი ან და ნადირი
რომ არ იკადრებს უფლის შეცოდვას
როგორც არ უნდა ეზიზღებოდეს
თავის ნაშიერს მიაგდებს არსად
ადამიანი თავის ნაშიერს
ნაშობელს თავის სიყვარულითა
ზიზღით უყურებს და თვითონვე კლავს
სიყვარულის ფიცს და ერთგულებას
