23.12.2014

ავტო პორტრეტი

მე ვარ კლდის პირი შავი ზღვის პირას,

ვერავინ მამჩნევს, ვინც ახლოს მიდგას,

მხოლოდ შორიდან მაქებენ მწვერვალს-

გრანდიოზულად მახინჯ არსებას;

ქვაბულის ბოღმის ცივ ტალახებთან

ბევრი ფრინველის ლეშს ვმალავ ჩუმად,

ლეშის მატლებით გულ მოწამლული.

სუფთა ჰაერის ჩასუნთქვა მინდა;

როგორ სპეტაკად ჩაუსვიათ ლახვარი ჩემში

ხან არქეოლოგს, ხანაც კლდის მცოცავს;

როგორ სისხლიან ოფლს ღვრიან ჩემში

და გაუწმენდავს მიტოვებენ მე ჩემს შინაგანს;

მე ვარ ზღვის პირას არსებული კლდე მარტო სული,

რომლის ზედაპირს ამშვენიდეს მწვანე მინდორი,

რომლის შიგნიდან ნეშომპალით გამოტენილი

ისევ და ისევ ახალ სტუმარს მომიყვანს დრონი;

ზოგი მთა არის, რომ ვერ იპყრობენ,

ზოგიც პატარა, მწვანე ბორცვია,

მხოლოდ მე დავრჩი, უძლური მონა,

არემარესთან ჯაჭვი მაბია;

ხან ჩიტი მინდა ვყოფილიყავი-

დიდი სისწრაფით დავეცე მიწას,

ხანაც მგოსანი, ზღვის მუსიკაზე,

ტალღის რიტმზე რომ მემღერა ცოტა;

როდესაც ზღვიდან დაინახავთ კლდეში დიდ ქვაბულს,

როცა მოგინდეთ მასში შესვლა, მაგრამ ვერ ბედავთ,

წერაქვით ნუ სთხრით მისადგომელს ქვაბულისათვის,

რომ საძირკველმა არ დაგფაროდ ან არ დაგმარხოთ;

მე ვარ პოეტი, გარემოს ავღწერ,

კლდის წვერის ღრმულში დავიდე ბინა,

მე ვარ კლდის პირი შავი ზღვის პირას,

ვერავინ მამჩნევს, ვინც ახლოს მიდგას...

მეთერთმეტე მხეცი წრიდან

მე ვარ ალფა, და მე ვარ ომეგა

მე მეთერთმეტე მხეცი ვარ წრიდან

ხელში მიბრყრია პრომეთეს ცოდნა

მე დევკალიონს რომ დამაბარა

ბევრ ოფლებს ვღვრიდი, ყოველ დღე მისვლით

ჭრილობებს ვბანდი, რომ მოეყოლა,

რომ თქვენ მოკვდავნო, ზნე დაცემულნო

კარგი ამბები, რომ მომეყოლა

მაგრამ არ ისმენთ ჭკვიანის სიტყვას

მხოლოდ მათ უსმენთ ვინც რეგვენია

მხოლოდ ის მოგწონთ როცა ზარმაცობთ

თავზე, რომ იმხობთ ალკოჰოლიას

ყველას მოუნდა ცენტურად ჯდომა

გახრწნილი სულის განსადიდებლად

ყველას მოუნდა ლანძრვა, გინება

რომ თქვენში ბუდობს შავი დიდება

უჭკუო ჯარო, უმეცარებო

უნამუსოდ, რომ გამხდარხართ ტურა

უფრო მშიშრები, მხდალზე მხდალებო

თქვე ქვეშაფსია არამზადებო

24.10.2014

14.10.2014