03 April 2016
16 February 2016
❄❄❄
ისევ ნაცრისფერ ფონს ჰქმნიდა მთვარე,
ისევ იდუმალ ნიავს ამცნო სათქმელი ჩუმად
ისევ ყრუ ტკივილს ქმნიდა ნეკნებში
ისევ ზუზუნით მიაპყრობდა ყურის ბარაბნებს
დილის ალიონს მიესალმა მთვარე მზის სხივებს
ხუთმა საათმა ასე გაძლო, ასე გასტანა
ორი პირქუში, მედიდური მეტოქის მზერამ
დრო გააჩერა, ირგვლივ აღძრა ინტრიგა მძაფრად
ამ დროს სიოა აზარტში შესული
სეკუნდანტობა დაუგეგმავს ისტორიული
ალმების ფრიალს დაემსგავს ბეხრეწი ნაძვი
მტვერის მოფანტვით ისევ შექმნა ახალი დარდი
აქვე ახლოს დანავარდობს თეთრი მერანი
თავი ჰგონია ისევ ლაღი, ისევ ცოცხალი
თითქოს მიწა ინძრა ძალზედ მალულად
ჭიანჭველების დედოფალი დათბილებულა
15 February 2016
❄❄❄
ნისლიან ღამეს მთვარემ მომითხრო,
ფოთლის შრიალით მებაასება,
ხე ტოტებს იმტვრევს, რითმებს აღმიძრავს,
უცხო პიესა მუზად მაწვება;
სუსხის მაგივრად ვიგრძნობ შეხებას,
ვცდილობ გავიცნო საფლავის მიწა,
თოტზე კაცია, თავი ყულფში აქვს,
გარემო გრგვინავს, ნესტის სუნია;
აბორგებულა დრო სტიქიონში,
თითქოს იღვიძებს, მაგრამ ჯერ ვერა,
გარმოს კაწრავს, ძილბურანშია,
ისე აჟრჟოლებს როგორც ცას ელვა;
გული ულბება, ისევ ხურდება,
მალე აღსდგება ფენიქსის სახით,
ახლიდან შექმნის მძლავ დინასტიას,
და მას იდუმალს, მე გავეცნობი...
14 November 2015
31 October 2015
Subscribe to:
Comments (Atom)