***

 დავიარები ისევ მარტოდენ

მიუხედავად ბევრნი არიან,

მიუხედავად გვერდში მიდგანან

გრძელ ბეწვის ხიდზე მარტო დავდივარ;

საინტერესო არის გარემო,

ბურუსი ჩემი მეგობარია,

ფორმებს ვაკეთებ ძაღლის და კურდღლის

და არხეინად გზა მიხარია;

ხან საშიშია ქვევით ჩახედვა,

ხან სიამაყე მაყურებინებს,

ხან სევდიანად ვუყურებ ყველას;

მინდა შევეხო მაგრამ, დამანგრევს;

ეს გზა ჩემია, ის მე ვიპოვნე,

სხვა სულიერი თვალით ვერ ამჩნევს,

თუ მივუთითებ ვერ აღიქვამენ

და თუ ვიარე მარტოს მხედავენ;

მარტო არა ვარ დაბინდულ გზაზე,

ბინდში ფორმები მესალმებიან,

მეგებებიან, მათ ვენატრები,

მათი არსობის დასტური მე ვარ;

გამოვიყვანე, გამოვაცოცხლე,

სული შთავბერე, ვანხორციელე,

ვადემონსტრირე, გავაფერადე,

გამოძერწილი ყველას ვანახე;

აღტაცებული უმზერდა ყველა,

თითქოს თვითება თავად ჰქონოდა,

მის გვერდით დგომით ვამახინჯებდი

ამიტომ შორით ტკბობა დამჩემდა;

ახლაც ასე ვთხზავ, გადმოვცემ ნანახს,

შევამკობ, დავხვეწ, დავდგამ ლამაზად;

ისევ შორს, ჩრდილით შევიმოსები,

ისევ ჩრდილების სპეკტაკლებს დავდგამ...

18.03.2020

15.03.2020

❄❄❄

მეშინოდა, რომ მიყვარდებოდი,

მეშინია, რომ გითხრა მიყვარხარ,

მეშინია, რომ შენც შეშინდები,

მეშინია, რომ ჩემგან შორს წახვალ;

დიდი ხანია, რომ ვივიწყებდი,

დიდი ხანია მავიწყდებოდა,

დიდი ხანია, რომ არსად მითქვამს,

მე შენ მიყვარხარ, ან მსგავსი სიტყვა;

ახლა გამოვტყდი საკუთარ თავთან,

მსურს, რომ გამოვტყდე ახლავე სრულად,

მინდა გაგანდო, გაგიზიარო,

გულის ნადები, რომ გითხრა ჩუმად;

ჩურჩულით მინდა გითხრა - მიყვარხარ,

ჩურჩულით მინდა მითხრა ასევე,

ეს, ჩუმი ზრახვა, მხოლოდ შენია,

პასუხად მინდა მხოლოდ იგივე;

დიდი ხანია არ მიწერია,

აქამდე არ მყავდა ადრესატი,

ბოლოს გიპოვნე, მე შენ გიპოვნე,

და ამ წერილით სიყვარულს გიხსნი...

07.04.2019